1. Wstęp do routingu
• Definicja: Routing to proces, w którym urządzenie sieciowe, takie jak router, decyduje o trasie, jaką mają podążać dane w sieci komputerowej.
• Cel: Umożliwienie komunikacji między różnymi segmentami sieci (np. lokalnymi i globalnymi) oraz efektywne zarządzanie ruchem w sieci.

2. Rodzaje routingu
• Routing statyczny:
• Ręczne określenie tras dla ruchu sieciowego przez administratora.
• Wymaga mniejszych zasobów, ale jest trudniejszy do zarządzania w dużych sieciach.
• Routing dynamiczny:
• Używa protokołów routingu (np. RIP, OSPF, BGP), które automatycznie wybierają najlepsze trasy.
• Lepsze w dużych, zmieniających się sieciach, ale wymaga więcej zasobów.
• Routing wewnętrzny i zewnętrzny:
• Wewnętrzny (IGP): Służy do routingu w ramach jednej organizacji, np. RIP, OSPF.
• Zewnętrzny (EGP): Służy do wymiany informacji o trasach pomiędzy różnymi sieciami lub organizacjami, np. BGP.

3. Protokoły routingu
• RIP (Routing Information Protocol):
• Jeden z najstarszych protokołów, stosujący algorytm Bellmana-Forda.
• Ogranicza trasowanie do 15 skoków, co może być niewystarczające w dużych sieciach.
• OSPF (Open Shortest Path First):
• Używa algorytmu Dijkstra do wyboru najkrótszej trasy.
• Jest bardziej skalowalny niż RIP i powszechnie stosowany w dużych sieciach.
• BGP (Border Gateway Protocol):
• Używany do routingu między różnymi systemami autonomicznymi (np. między dostawcami Internetu).
• Wspiera routing na podstawie polityk i jest kluczowy dla działania internetu.

4. Mechanizm routingu na serwerze
• Routing na poziomie systemu operacyjnego: Serwery mogą pełnić funkcję routerów, jeśli mają odpowiednią konfigurację. W systemach Linux/Unix routing może być zarządzany za pomocą narzędzi takich jak ip route lub route.
• Serwer jako brama (Gateway): Serwer może pełnić funkcję bramy sieciowej, umożliwiając komunikację między różnymi sieciami.
• Przekazywanie pakietów: Serwery mogą być skonfigurowane do przekazywania pakietów między interfejsami sieciowymi, działając jako router.

5. Zastosowanie routingu na serwerach
• Virtual Private Network (VPN): Użycie routingu do łączenia oddzielnych sieci wirtualnych.
• Load balancing (Równoważenie obciążenia): Routing może być używany do rozdzielania ruchu sieciowego na wiele serwerów w celu zwiększenia wydajności.
• Failover routing: W przypadku awarii jednej ścieżki sieciowej, routing dynamiczny może automatycznie przekierować ruch do alternatywnej ścieżki.

6. Konfiguracja routingu na serwerze
• Przykład konfiguracji w Linuxie:
• Włączanie routingu: echo 1 > /proc/sys/net/ipv4/ip_forward
• Konfiguracja tras statycznych: ip route add <destination> via <gateway>
• Firewall i routing: Wiele serwerów łączy routing z zaporą ogniową (firewallem), umożliwiając zarządzanie dostępem do różnych sieci.

7. Bezpieczeństwo routingu
• Ataki na routing: Przykłady to ataki typu man-in-the-middle, fałszowanie tras czy ataki DDoS.
• Zabezpieczenia: Wykorzystanie szyfrowania, protokołów uwierzytelniania (np. IPSec), a także filtracji tras w celu ochrony przed nieautoryzowanym dostępem.

8. Zalety i wady różnych typów routingu
• Routing statyczny:
• Zalety: Prostota, mniejsze wymagania zasobów.
• Wady: Trudność w zarządzaniu w dużych sieciach.
• Routing dynamiczny:
• Zalety: Automatyczna aktualizacja tras, lepsze dostosowanie do zmian w sieci.
• Wady: Wymaga większych zasobów obliczeniowych.

9. Podsumowanie
• Routing jest kluczowym procesem w zarządzaniu sieciami komputerowymi, zapewniającym optymalny przepływ danych.
• W zależności od potrzeb sieci, można zastosować różne podejścia do routingu, zarówno statyczne, jak i dynamiczne, oraz dobrać odpowiednie protokoły routingu.
• Serwery pełnią istotną rolę w routingu, szczególnie w przypadku rozbudowanych systemów sieciowych, zapewniając bezpieczeństwo, efektywność i skalowalność.